Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

grać w orkiestrze

См. также в других словарях:

  • grać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, graćam, graća, graćają, graćany {{/stl 8}}– zagrać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykonywać utwór muzyczny na instrumencie : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • orkiestra — ż IV, CMs. orkiestratrze; lm D. orkiestraestr «kilkuosobowy lub wieloosobowy zespół instrumentalny wykonujący pod kierownictwem dyrygenta kompozycje muzyczne; ogół instrumentów używanych przez dany zespół muzyków» Orkiestra smyczkowa, akordeonowa …   Słownik języka polskiego

  • orkiestra — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. orkiestratrze {{/stl 8}}{{stl 7}} zespół muzyków grających na różnych instrumentach, zwykle specjalizujący się w określonym repertuarze : {{/stl 7}}{{stl 10}}Orkiestra symfoniczna, taneczna. Grać w orkiestrze.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • skrzypce — blp, D. skrzypcepiec «instrument muzyczny smyczkowy o czterech strunach strojonych w kwintach, o skali powyżej czterech oktaw» Skrzypce Stradivariusa. Tony, dźwięki skrzypiec. Utwór na skrzypce, na czworo skrzypiec. Stroić skrzypce. Grać na… …   Słownik języka polskiego

  • skrzypce — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. skrzypcepiec {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} instrument muzyczny o pudle rezonansowym zwężonym w środku i szyjce o czterech strunach, z którego dźwięki wydobywa się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bęben — m IV, D. bębenbna, Ms. bębenbnie; lm M. bębenbny 1. «perkusyjny instrument muzyczny, złożony z korpusu rezonansowego i jednej lub dwu membran» Warkot, łomot, dudnienie bębnów. Grać na bębnie w orkiestrze. Wybijać takt na bębnie. 2. B.=D. pot. «o… …   Słownik języka polskiego

  • kwintet — m IV, D. u, Ms. kwintetecie; lm M. y 1. muz. «utwór muzyczny skomponowany na pięć instrumentów, pięć głosów» Skomponować kwintet fortepianowy, smyczkowy. 2. muz. «zespół złożony z pięciu instrumentalistów lub wokalistów» Kwintet wokalny. Grać w… …   Słownik języka polskiego

  • pierwszy — pierwszywsi, odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1» Pierwszy miesiąc roku. Pierwsza rocznica. Pierwsza wojna światowa. Pierwsze piętro. Pierwszy rok studiów. Pierwsza klasa w szkole. Pierwszy szereg żołnierzy …   Słownik języka polskiego

  • ton — I m IV, D. u, Ms. tonnie; lm M. y 1. fiz. muz. «dźwięk wywołany przez drgania harmoniczne proste jakiegoś źródła dźwięku; potocznie w lm: melodia, dźwięki czegoś, jakiegoś instrumentu» Spiżowe tony dzwonów. Tony skrzypiec, fortepianu. Tony muzyki …   Słownik języka polskiego

  • werbel — m I, D. werbelbla; lm M. werbelble, D. werbelbli (werbelblów) 1. «instrument perkusyjny, bęben opatrzony od spodu kilkoma strunami, współdrgającymi z dolną membraną; używany w orkiestrze wojskowej, symfonicznej, dżezowej» Odgłos, tusz werbli.… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»